Nostalgisk tilbakeblikk.

Som regel har eg alltid eit lite kaffipause-arbeid liggande. Eit enkelt handarbeid som eg triv til når eg set meg ned med ein kaffikopp. Nett no er det eit hekla setetrekk til sykkelen eg held på med, for ein gammal sykkel blir nemleg det heile av hage i år. Den skal parkerast ved inngangen til gatehuset og “danderast” med blomar,resten av tomta blir byggeplass og ventebed og eit einaste kaos. Men ein blomstersykkel kan få pynta opp ved porten,og SJØLVSAGT treng den eit fint setetrekk – hi.hi….

Då eg sat og hekla igår og tankane gjekk i fri flyt,tenkte eg på mitt aller første hekleprosjekt… og det var litt av eit prosjekt skal eg sei deg! Bestevenninna mi og eg skulle innviast i den edle heklekunsten og det var mor hennar som skulle vera læremester. Ambisjonane var enorme og me var 12 år gamle… DRAKT skulle me hekla oss,intet mindre – skjørt,jakke og hatt (!!) i fastmasker og stavar. Eg kan framleis sjå for meg bildet på mønsteret den dag i dag, og angåande garn fall valget på petroleumsfarga perlekrepp – og sjølvsagt skulle me ha garn til HEILE drakta med oss heim! Etter mykje om og men klarde heldigvis mor til venninna mi overtala oss til å starta med garn til hatten i første omgang. For å gjera ein lang historie kort – me lærde oss og hekla, men noko FERDIG HATT vart det aldri….

Me var nokre flittige små maur,jentene i grenda. Då eg var 13 år hadde eg strikka mine eigne gensarar og sydde buksene mine sjølv. Så starta me opp med klubb, i det herrens år 1967…. tordagane gjekk me på speidaren,tirsdagane hadde me klubb. Med handarbeid og quiz med dei merkelegaste spørsmål – eit eksempel ; Har nokon i Dizzie Tunes fått langt hår?

Og så hadde me tøffe gutar i nabolaget, sjå berre her!

Nokon hadde så gar eigen moped… Dei var nok mang ein gong samtaleemne i klubben…

Mødrene våre sto for bevertningen til å begynna med, men etter kvart ordna me “den biffen” sjølve også. Det var ofte bollar og saft…

Eg ser nytten av denne tidlege klubbtida vår idag, me lærde oss det mest grunnleggande innan håndarbeid,me lærde oss og mestra kokekunsten,ta ansvar med å stella istand og rydda vekk etter oss,væra sosiale individ med omsorg for kvarandre pluss at me fekk utvida kunnskapane bitte litt også – for det var ikkje BERRE teite spørsmål i quizèn…

I dag, 43 år seinare, har me framleis klubb! Ein gong i månaden møtes me trufast med håndarbeidsposane våre… Quiz har me ikkje lenger og samtaleemna er nok litt anna enn dei var,men samhaldet og gleda over å møtas er det samme som det var i 1967 -

- og me jentene….? Tja – me er vel stort sett dei samme me,sjølv om me har feira forlovelsar,bryllup,barnefødslar,konfirmasjon,barnas bryllup og barnebarn saman (sistemann ut skal bli bestemor til sommaren så no blir ho endeleg “ein i gjengen” der ho også…) så føler me oss slett ikkje gamle! Det er berre klubben som er gammal….

Nei,no skriv eg meg heilt vekk her idag – no må eg fram med malepenslane att, og i kaffipausen blir det nok ein omgang og to til på setetrekket mitt skal du sjå…

God,ny veke til alle:0)