fredag, januar 20, 2012

Den vesle kofferten med den lange historien -

      I 1949 gjekk ein ung maskinist i land i Newcastle mens skipet lasta ombord for frakt til Frankrike. Maskinisten hadde eit bestemt ærend i land – han skulle ha ein LITEN koffert som kunne romma det aller mest nødvendige.

DSCN4949

Då skipet ankra opp i Le Havre gjekk maskinisten i land – han ville prøva loffarlivet gjennom Frankrike og det var til dette formålet kofferten var innkjøpt. Etter å ha vandra landevegen – MED DEN VESLE KOFFERTEN – mønstra maskinisten på eit nytt skip i Marseille og sette kursen mot moderlandet Noreg.

Eit par år seinare stifta han familie og vart “landkrabbe”, bygde hus og vart yrkesmilitær. Den vesle kofferten vart lagt på loftet og gløymd (ein brukar ikkje KOFFERT i militæret ….*S*) Endå nokre år gjekk og maskinist-militæren fekk ei lita dotter som gjekk for GULLHØNA. Ho hadde ei mor som var ein kløppar med dokkeklær,sydde og strikka dei mest fantastiske garderobar! Då Gullhøna etterkvart ønska seg noko å ha alle desse dokkekleda i, dukka minnet om kofferten på loftet opp i hukommelsen deira og den vart henta fram i lyset att. Gullhøna lika ikkje kofferten – den var “brun og STYGG!!!” Faren fortalde om historien til Englandskofferten og mora fann fram ein boks med kvitmaling som Gullhøna kunne få mala med SJØLV og kofferten vart ein fast følgesvenn gjennom heile barndommen. Dagleg kunne naboane sjå ho trippa avgarde med gul dokkevogn og ein kvit koffert i hånda.

DSCN4954

Den 5 år yngre broren var veldig misunneleg på DEN KVITE KOFFERTEN, den hadde passa sååå godt å ha småbilar i !! Etter som åra gjekk slutta sjølvsagt Gullhøna å leika med dokker og etter mykje mas fekk broren lov å LÅNA kofferten til Matchboxbilane sine.

Mange år gjekk før Gullhøna ein dag oppdaga at kofferten var borte vekk – bror hadde teke den med seg då han flytta heimefrå og påstod hardnakka at kofferten var HANS! Det hjelpte ikkje kor mange gonger maskinistmilitæren og dokkeklærsyerska fortalde han historien og at det ikkje var hans koffert….

DSCN4956

Kofferten var flytta og inneheldt småbilar, men den var ofte samtaleemne når søskena treftes – DEN KVITE KOFFERTEN -  Gullhøna gav etterkvart opp og innsåg vel at slaget sannsynlegvis var tapt. Det vart lenger og lenger mellom kvar gong temaet kom opp og til slutt var det ingen som lenger nevna den kvite kofferten i familien.

På veslejulaftan i 1995 feira Gullhøna 40årsdagen sin og bror kom med pakke som “skrangla” Då ho fekk av papiret åpenbara DEN KVITE KOFFERTEN seg med ein stor marsipangris oppi og eit “unnskyld”

DSCN4962

GULLHØNA er sjølvsagt meg – Nikoline på landet – og snipp,snapp,snute – så var kofferthistorien ute

-- NESTEN --

DSCN4953

No inneheld den 63 år gamle vesle kofferten (25x40cm) glansbilder i staden for dokkeklær, men det aller første målearbeidet mitt frå 1960 er intakt. Utan å gjera noko med akkurat DET har den likevel fått piffa seg opp litt i løpet av dagen i dag med musefrøken “på loffen” og eit ordtak som dokkeklærsyerska skreiv i minneboka til Gullhøna.Dermed har eg fått teke med litt frå dei begge føler eg, mine kjære foreldre som gjekk så altfor,altfor tidleg bort.

DSCN4958

Ei fin,god helg ynskjer eg deg som er innom -

og om du skulle lura…. kofferten gje eg ALDRI ifrå meg ein gong til… :0)

16 kommentarer:

KKvinneblogger sa...

For en fantastisk historie om den kvite kofferten.
Så koselig minne, og så fint at du tar godt vare på den :)

Strikkebesta sa...

Så flink du er, både til å fortelje, ta vare på ting og dekorere! Takk for at du deler:)
Ønskjer deg ei god helg, her har vi endeleg fått litt vinter-kjensle, med eit aldri så lite snølag.

Fjordheim sa...

For en historie. Litt av en reise den kofferten har hatt. Så fint at den dukket opp hos deg igjen. Forstår godt at du ikke vil gi fra deg den igjen. Må evnt. bli til et barnebarn med tiden kanskje.
Det var et flott maleri du har dekorert den med. Kjempekoselig.
Ønsker deg ei herlig helg :)

♥ Gamleheksa ♥ sa...

For ei flott historie og flott koffert. Regner med at du passer godt på kofferten nå.

God helg.

Orlaug sa...

Fin historie...og veldig fin koffert!
Gler meg òg til å sjå den praktfulle veska.....på torsdag (el. fredag),kanskje??

Janne i Fagerlia sa...

Dette var nesten som å lese i en av bøkene til Asbjørnsen & Moe. Og som vanlig hadde eventyret et lykkelig slutt. Ser den vesle kofferten har fått ansiktsløfting på sine gamle dager. Slettes ikke verst. Denne er nok mer holdbar enn den typen vi damer benytter oss av når livet begynner å sette sine spor.

Stubbetufsa sa...

Sånn en koselig og artig historie!
Klart kofferten var din. Flott at broren din angra seg!
Ha ei fin helg, Nikoline!

Turid sa...

Så koselig å lese historien om kofferten;)
Du er flink til å fortelle Nikoline!
Godt at kofferten kom "hjem", og jammen har du malt den flott og med fine ord også;)

Ønsker deg en fin lørdagskveld og søndag med;)

Anne sa...

Fin historie og fin koffert :)
Gode minner er gull verdt !
Ha en fin lørdagskveld.

Vform sa...

Hej Nikoline!
Vilken underbar solskenshistoria du har delgett oss! Det som inte är stulet kommer alltid tillbaka :O) Härligt ... slutet gott allting gott ;O)
Kram till Dig!

Blått til lyst sa...

For en aldeles søt og sjarmerende historie!
I ulike varianter kjenner vel mange søsken seg igjen - "den er min, nei den er MIN" !
Tenk at sjømannen valgte en koffert for vandringen sin. I dag ville vel velget falt på en ryggsekk *S*
Dekoreringen var like sjarmerende som historien - flink, du er! - Liv

Anonym sa...

Å guri land for en flott blogg! Her skal jeg sannelig kose meg en dag jeg har god tid! Nydelig historie - du er flink til å skrive! Takk for hygglig lesing så langt! God søndagskveld.
Klem Berit

Asbjørg sa...

Herlig historie!Skjønner godt at du tviholder på den nå ja!
Takk for besøk inne på min blogg,solnedgangen er fra Trondheimsfjorden!

Cathrines Kreative Hjørne sa...

Hei Nikoline!
For en nydelig historie! Og for en flott slutt!!! Dekoren din på den er fantastisk flott, og så vakre ord skrevet på! Nei, denne må du aldri gi fra deg, annet til en liten jente med gul dukkevogn som kommer etter deg!

Klem Cathrine :-)

irene sa...

Underbar historie!!
Og du er bare sååå flink!!
Klem Irene

Berit T sa...

Åååå synes jeg kan kjenne gleden din da du fikk den igjen...
En flott historie som endte godt til slutt.
Og vakker, den er som en drøm, og det er alt du lager og jeg sier det igjen, du er fabelaktig